ciepło p
Encyklopedia PWN
Amon
mit. egip. symbol niewidzialnej boskiej siły twórczej przejawiającej się m.in. w życiodajnych elementach natury, jak powietrze, wiatr lub ciepło słonecznych promieni;
[egip., ‘ukryty’],
Clapeyrona–Clausiusa równanie
równanie opisujące związek między ciśnieniem p i temperaturą bezwzględną T przemiany fazowej pierwszego rodzaju (np. parowania, topnienia, sublimacji): dp/dT = q/TΔv, gdzie q — ciepło przemiany fazowej, Δv — zmiana objętości właściwej układu podczas przemiany;
[r. klaperona klauzjusa],
Curie temperatura, punkt Curie,
temperatura, powyżej której zanikają właściwości ferromagnetyczne (tzw. ferromagnetyczna temperatura Curie) lub ferroelektryczne (tzw. ferroelektryczna temperatura Curie) substancji;
cząsteczka, molekuła, drobina,
najmniejsza trwała część substancji zachowująca właściwości chemiczne tej substancji;
Debye’a prawo
fiz. jedno z podstawowych praw kwantowej teorii ciała stałego: w temperaturach bliskich zeru bezwzględnemu (od 0 do kilku K) ciepło właściwe ciał stałych jest proporcjonalne do trzeciej potęgi temperatury bezwzględnej (zmierza do 0 przy zbliżaniu się temp. do 0 K);
[p. debaja],
Dulonga i Petita reguła, prawo Dulonga i Petita,
ciepło atomowe pierwiastków chem. występujących w stanie stałym wynosi ok. 26,4 J/mol · K;
